"Ik (Seyss-Inquart) richt hierbij op: de stichting Winterhulp Nederland", proclameerde 22 oktober 1940 de Rijkscommissaris. Dit was het begin van Winterhulp Nederland, een omstreden stichting, opgericht door de Duitsers voor de minder bedeelden onder de bevolking die een extraatje tijdens de barre winter wel konden gebruiken, want onder het Nationaal-Socialisme kon en mocht niemand het slecht hebben.
De leiding was in handen van de zakenman Carel Piek, geen lid van de NSB, maar wel pro-Duits ingesteld. Deze directeur-generaal Piek hoefde alleen verantwoording af te leggen aan de rijkscommisaris Seyss-Inquart. In het oprichtingsdecreet stond "Het is de taak der Stichting om de in het bezette Nederlandse gebied levende behoeftige Nederlandse staatsburgers zonder aanzien des persoons hulp en ondersteuning te verschaffen". Dat "zonder aanziens des persoons" moet men niet zo letterlijk nemen, want in het begin van de oorlog kregen de joden ook steun van de Winterhulp, maar naar mate de oorlog verstreek en de jodenvervolging begon, werden zij uitgesloten van steun van de Winterhulp. De Winterhulp was een poging van de bezetter in contact te komen met brede lagen van de bevolking en een nauwere samenwerking tussen de Duitsers en Nederlanders tot stand te brengen.
Dit gebaar van 'sociale bewogenheid' was echter vooral bedoeld om de 'goede' bedoelingen van de bezetter te benadrukken. Dat pakte anders uit. Bij de bevolking wekte de Winterhulp ergernis, omdat deze organisatie in de plaats kwam van de particuliere liefdadigheidsorganisaties. Vele posters werden beklad met de bekende leus "Geen knoop van mijn gulp voor de Winterhulp". Chantage bleek nodig om het geld uit de Nederlandse zakken te kloppen. Men probeerde de bevolking te paaien met speldjes in de vorm van bloemen, molens en sprookjes waren afgebeeld." bron http://winterhulp.info/
"De meeste Nederlanders hadden dus al snel in de gaten dat de Winterhulp een
Duitsgezinde instelling was en gaven bijna alleen als ze er niet onderuit konden komen.
Achter de rug van de collectant zeiden ze vaak: 'Nog geen knoop van mijn gulp voor de
Winterhulp'.
Maar de Haagse Jacoba Maria Blom-Schuh zei in april 1941 tegen een Winterhulp-collectante:
'Ik geef pas aan de Winterhulp als onze koningin weer terug is.
De opbrengst van de Winterhulp is voor de Duitsers en NSB'ers, en dat zijn een stelletje
rovers, net als Adolf Hitler.'
Dat was wel heel eerlijk, maar niet zo verstandig van haar. De collectante deed aangifte.
Maria Schuh ging voor drie maanden de gevangenis in. Het maakte haar niet minder dwars.
De kousen die ze van de SS-bewakers moest stoppen naaide ze dicht, zogenaamd uit onkunde.
" bron http://winterhulp.info/
"Collecte november 1941
Deze gehouden straatcollecte stond in het teken van bekende gebouwen in Nederland.
Voor deze collecte werden er 14 terracotta schijfjes met een speldje aan de achterkant uitgegeven, n.l. Amsterdam-Westertoren, Rotterdam-St.Laurenstoren, Den Haag-Ridderzaal, Utrecht-Domtoren, Groningen-Martinitoren, Haarlem-Stadshuis, Zwolle-Sassenpoort, Nijmegen-Valkhof, Maastricht-Oude Maasbrug, Gouda-Stadshuis, Bergen op Zoom-Gevangenenpoort, Veere-Raadhuis, Grouw-gezicht vanaf het Pikmeer, Rolde-Hunnebed. Men maakte gebruik van Rijnse klei waaruit de schijfjes gestempeld werden, waarna deze schijfjes te drogen gelegd werden en daarna gebakken. De eerste duizentallen hebben in het begin aardig wat problemen opgeleverd, want na enkele dagen liet de lijm los tussen het schijfje en het speldje." bron http://winterhulp.info/
Rotterdam 7,25 gram, 31,28 mm
Maastricht 6,95 gram, 30,93 mm
Bergen op Zoom 6,15 gram, 31,40 mm
EUR 4,50, 22-maart-2014, ebay, groe162